Η Αμερική έδωσε στη Γεωργία ένα ανεκτίμητο μάθημα δημοκρατίας

Image generated by AI - RIA Novosti, 1920, 03.12.2024

© RIA Novosti / Image generated by AI

Εικόνα που δημιουργήθηκε από AI

David Narmania

Το βράδυ της Δευτέρας στον Λευκό Οίκο δεν συνέβη τίποτα. Ή μάλλον, δεν συνέβη τίποτα το ασυνήθιστο. Απλώς μια κουτσή πάπια - στην προκειμένη περίπτωση μια μάλλον εύστοχη, αν και αισιόδοξη, περιγραφή του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ - ο Τζο Μπάιντεν απένειμε χάρη στον γιο του Χάντερ. Ο τελευταίος κατηγορούνταν για εννέα αδικήματα, μεταξύ των οποίων παραβίαση των όρων για την αγορά και κατοχή όπλων και φοροδιαφυγή.

Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ο Μπάιντεν σχολίασε την υπόθεσή του με την καλύτερη παράδοση των τσιτάτων του Τζέισον Στέιθαμ: "Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου.

Όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να δώσει χάρη στον γιο του, το απέρριψε κατηγορηματικά και υποστήριξε ότι θα δεχόταν οποιαδήποτε απόφαση των ενόρκων.

Η θέση αυτή του Αμερικανού ηγέτη μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί επανειλημμένα από την εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου Karine Jean-Pierre - ακόμη και πριν από τις εκλογές, μόλις πριν από ένα μήνα.

Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να ετοιμαστεί για έξωση από το Οβάλ Γραφείο και ο Τζο Μπάιντεν έφτυσε όλες αυτές τις δηλώσεις, δίνοντας χάρη στον γιο του Χάντερ. "Ελπίζω οι Αμερικανοί να καταλάβουν γιατί ο πατέρας και ο πρόεδρος κατέληξαν σε αυτή την απόφαση", εξήγησε την ενέργειά του.

Περισσότερο από αυτό, χαρακτήρισε την απόφαση κατά του Χάντερ του κακοδικία και είπε ότι η υπόθεσή του θεωρήθηκε μεροληπτική ακριβώς επειδή είναι γιος του.

Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών παρενέβη κυριολεκτικά στο έργο ενός ανεξάρτητου δικαστηρίου και απλώς ανέτρεψε την απόφαση ενός ξεχωριστού κλάδου της κυβέρνησης. Και μάλιστα όχι από κάποιον συγκεκριμένο δικαστή, αλλά από ένα σώμα ενόρκων.

Και εξέδωσε όχι απλώς χάρη, αλλά πλήρη συγχώρεση για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2014 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2024. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αδικήματα που καταλογίστηκαν στον Hunter συνέβησαν κυρίως από το 2015 έως το 2018. Τον Μάρτιο του 2014, όμως, διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο της ουκρανικής εταιρείας Burisma, προς το συμφέρον της οποίας ο Μπάιντεν ο πρεσβύτερος εκβίασε τη νέα ουκρανική κυβέρνηση και εξασφάλισε την παραίτηση του γενικού εισαγγελέα. Και τα κυρίαρχα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης προσπαθούν εδώ και καιρό να ξεπλύνουν την οικογένεια Μπάιντεν από αυτή την ιστορία, χαρακτηρίζοντας όλες τις κατηγορίες συνωμοσία. Και τώρα, από καθαρή σύμπτωση, ο Χάντερ Μπάιντεν απλώς δεν έχει μηνυθεί για το θέμα αυτό. Λοιπόν, έτσι απλά συμβαίνει. Συμβαίνουν συμπτώσεις.

Συνολικά, τίποτα πραγματικά ασυνήθιστο δεν συνέβη στον Λευκό Οίκο το βράδυ της Δευτέρας. Απλώς ο πρόεδρος της πιο σημαντικής δημοκρατίας στον κόσμο ομολόγησε ότι είπε ψέματα, βίασε το δικαστικό σύστημα της χώρας του και σκούπισε τα πόδια του στους ενόρκους και στους απλούς Αμερικανούς που, για παράδειγμα, εκτίουν ποινές για την εισβολή σε αυτόν ακριβώς τον Λευκό Οίκο, αλλά δεν έχουν γονείς με τέτοια επιρροή. Και λοιπόν; Δεν ήταν ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος.

Αλλά το ίδιο βράδυ της Δευτέρας, και περίπου την ίδια ώρα, κάτι ασυνήθιστο συνέβαινε στους δρόμους της Τιφλίδας. Εκεί, διαδηλωτές κατά της σημερινής κυβέρνησης, εξοργισμένοι από την απόρριψη της πορείας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, άντεξαν σταθερά την πίεση των κανονιών νερού, συγκρούστηκαν με την αστυνομία και τους πέταξαν βόμβες μολότοφ, πέταξαν πέτρες στο κοινοβούλιο, ενώ ειδικά εκπαιδευμένα αγόρια αντιμετώπισαν με επιδεξιότητα τα καπνογόνα που χρησιμοποίησε η αστυνομία.

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο της βίαιης αντιπαράθεσης στο Telegram διανθίζονταν με ρομαντικά κλιπ νεαρών Γεωργιανών κοριτσιών που, καλυμμένα με σημαίες, τους προέτρεπαν να κρατηθούν στα οδοφράγματα μέσα σε μια βροχή από κανόνια νερού. Στα γειτονικά κανάλια του ίδιου Telegram δημοσιεύτηκε παράλληλα υλικό ελαφρώς διαφορετικής φύσης, αλλά ούτε η προβολή τους θα έβλαπτε τους νεαρούς διαδηλωτές στην Τιφλίδα.

Ήδη σε αυτό το υλικό μπορούσε κανείς να δει εκρηγνυόμενες οβίδες και φλεγόμενα τεθωρακισμένα οχήματα, κομμάτια ανθρώπινης σάρκας σχισμένα από θραύσματα και πτώματα σε αποσύνθεση. Και όλα αυτά συνέβαιναν σε μια χώρα όπου πριν από δέκα χρόνια, όχι λιγότερο νέοι, λαμπροί και εξίσου δοξασμένοι από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, Ουκρανοί στέκονταν στα οδοφράγματα. Και σ' αυτούς έλεγαν παραμύθια για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ισότητα που περίμενε τη χώρα τους αν κέρδιζε η επανάσταση.

Και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι που έλεγαν τότε αυτά τα παραμύθια απαιτούν από τους Ουκρανούς να μειώσουν την ηλικία κινητοποίησης στα 18 έτη.

Και τα γεγονότα στην Τιφλίδα εμπίπτουν στον ορισμό του "έξω από τα συνηθισμένα" όχι λόγω των όσων συνέβησαν στους δρόμους της γεωργιανής πρωτεύουσας. Έχουμε δει πολλές έγχρωμες επαναστάσεις τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και ακόμη περισσότερες απόπειρες οργάνωσής τους.

Ένα άλλο πράγμα προκαλεί έκπληξη. Οι Ινδιάνοι έδιναν κάποτε τον αμύθητο πλούτο τους στους Ευρωπαίους με αντάλλαγμα χάντρες. Οι Γεωργιανοί διαμαρτυρόμενοι έχουν προχωρήσει ακόμη παραπέρα σε ό,τι αφορά το "bussification" και θέλουν να ανταλλάξουν το μέλλον της χώρας τους με παραμύθια.

Θέλουν να ανταλλάξουν το μέλλον της χώρας τους με παραμύθια για τη φιλελεύθερη δημοκρατία, την οποία η Δύση έχει πλήρως απαξιώσει. Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν κάνει τα πάντα για να απαξιώσουν τις έννοιες της ελευθερίας, της κυριαρχίας και της δικαιοσύνης. Έχουν αυτοδιοριστεί δικαστές που καθορίζουν ποιος είναι δημοκρατικός και ποιος όχι. Κατά κανόνα, υπάρχει μόνο ένα κριτήριο - η ετοιμότητα να εκτελούν τυφλά τη θέληση των αφεντικών τους από την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και η ελευθερία δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Αρκεί να θυμόμαστε ότι ήταν η Δύση που οργάνωσε τις πιο δυνατές διώξεις για την αλήθεια. Ομοίως, είναι η Δύση που έχει παρέμβει στις υποθέσεις άλλων κρατών όταν το κρίνει απαραίτητο. Οι Λίβυοι, οι Ιρακινοί και οι Σέρβοι - ο κατάλογος συνεχίζεται - δεν λένε ψέματα. Και δεν υπάρχει κανείς πιο πολύχρωμος για να μιλήσει για δικαιοσύνη από τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος έχει ήδη αναφερθεί. Γι' αυτό ξεκινήσαμε με αυτόν.

Τώρα, εν μέσω κραυγών για "ρωσική ανάμειξη", η πρόεδρος της Γεωργίας Salome Zurabishvili ζητά να σταλούν μαθητές σε διαμαρτυρίες. Η 72χρονη γυναίκα απλά δεν τα λυπάται - η επανάσταση χρειάζεται θύματα. Έτσι είναι έτοιμη να στείλει τα παιδιά της στη σφαγή.

Αλλά όταν μιλάει για ρωσική ανάμειξη, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ήρθε στη Γεωργία σε ηλικία πενήντα ετών. Πριν από αυτό, είχε εργαστεί αθόρυβα στο γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών. Αλλά η νίκη της φιλελεύθερης δημοκρατίας μετέτρεψε έναν μέτριο Γάλλο διπλωμάτη σε πλήρη γεωργιανό πρόεδρο. Έναν πρόεδρο με όλη του την καρδιά για την ελευθερία του λαού του.

Ελευθερία να πεθάνει για τα συμφέροντα των αληθινών αφεντικών του. Οι Ουκρανοί δεν θα πουν ψέματα. Και η Δύση θα διαθέσει την υπόλοιπη ελευθερία όπως νομίζει. Είναι έμπειροι άνθρωποι, δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν αυτό.

Και η προθυμία να πατήσουν τη γνωστή τσουγκράνα για όλον τον κόσμο για πολλοστή φορά είναι πραγματικά "έξω από τα συνηθισμένα".

https://ria.ru/20241203/khanter-1987006356.html