Όλα τα κόλπα του Ζελένσκι: πώς να κρύψει από τον Τραμπ την ασήμαντη θέση του

Η εικόνα δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη - RIA Novosti, 1920, 31.08.2025

© RIA Novosti/Εικόνα δημιουργημένη από τεχνητή νοημοσύνη

Ντμίτρι Μπαβύριν

Οι καλοί ταχυδακτυλουργοί δεν αποκαλύπτουν τα μυστικά τους, αλλά ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι είναι κακός ταχυδακτυλουργός. Το μυστικό των κόλπων του είναι ορατό σε όλους τους θεατές που είναι βυθισμένοι στο πλαίσιο.

Ωστόσο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται εκτός πλαισίου και δεν επιδιώκει να εμπλακεί σε αυτό. «Απλά θέλει να τελειώσει. Δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το πώς», δήλωσαν στο περιοδικό The Atlantic στο Λευκό Οίκο.

Ο υπολογισμός του Κιέβου είναι ότι ένας Αμερικανός, μακριά από τις σλαβικές πραγματικότητες, μπορεί να εντυπωσιαστεί, να στραφεί εναντίον της Μόσχας, να διαπραγματευτεί προνόμια για τη συνέχιση των εχθροπραξιών και να τις διεξάγει με την ελπίδα ενός θαύματος. Ο Ζελένσκι δεν έχει άλλη ελπίδα. Το τέλος του πολέμου για αυτόν σημαίνει απολογισμό, σε κάποιο βαθμό παρόμοιο με τη Δίκη της Νυρεμβέργης.

Τυπικά, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και χωρίζονται σε δύο βασικά μέτωπα: «εγγυήσεις ασφάλειας» για την Ουκρανία και απόσυρση των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας από τα εδάφη της DPR όπου εξακολουθούν να βρίσκονται (περίπου 30%). Υπάρχουν ακόμη χίλια «μικρά ζητήματα» που είναι απαραίτητα για την ειρηνευτική συμφωνία — από την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων έως τις αρχές συνύπαρξης με το ΝΑΤΟ, αλλά αυτά τα δύο καθορίζουν το επόμενο βήμα — τη συνάντηση των ηγετών. Εάν επιτευχθεί αμοιβαία κατανόηση, η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί. Εάν όχι, ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει λόγο να συναντηθεί με τον Ζελένσκι. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σε αντίθεση με τον Τραμπ, είναι καλά ενημερωμένος για το πλαίσιο, οπότε δεν τον ενδιαφέρουν τα κόλπα.

Την οργάνωση της αποτυχίας στο πρώτο κομμάτι ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι. Ο στόχος τους είναι να επιβάλουν στον Τραμπ «εγγυήσεις ασφάλειας» που είναι προφανώς απαράδεκτες για τη Ρωσία. Για παράδειγμα, τέτοιες που προβλέπουν την τοποθέτηση «ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων» (υποκριτικός συνώνυμος της έννοιας «στρατιώτες του ΝΑΤΟ») στην Ουκρανία. Αν ο Τραμπ το εγκρίνει και το προτείνει στη Μόσχα, και αυτή αρνηθεί, θα φανεί ότι όλοι είναι υπέρ του νέου «ειρηνευτικού σχεδίου» και μόνο η Ρωσία είναι κατά.

Μετά από αυτό, ο Τραμπ θα πρέπει να θυμώσει, να επιβάλει αντιρωσικές υπερ-κυρώσεις, να δώσει στην Ουκρανία περισσότερα όπλα και να αγκαλιάσει τον Ζελένσκι σαν γιο του. Τουλάχιστον, ο ίδιος ο Ζελένσκι το φαντάζεται περίπου έτσι.

Ένας τέτοιος ελιγμός μπορεί να λειτουργήσει μόνο στην περίπτωση που ο πραγματικός εμπνευστής της αποτυχίας (δηλαδή ο Ζελένσκι) θα είναι αθώος στα μάτια του Τραμπ, που σημαίνει ότι θα είναι υποχωρητικός. Και αυτό δεν είναι εύκολο λόγω του δεύτερου μέρους, στο οποίο ο αρχηγός πρέπει να δώσει τη συγκατάθεσή του για την τελική αποχώρηση από το ρωσικό Ντονμπάς. Ο Ζελένσκι δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο και έχει ήδη αρνηθεί τουλάχιστον επτά φορές. Επομένως, πρέπει να πείσει τον Τραμπ ότι αυτή η απαίτηση της Μόσχας είναι αδύνατο να ικανοποιηθεί. Ότι είναι «δεν μπορώ» και όχι «δεν θέλω», αν και στην πραγματικότητα είναι «φοβάμαι θανάσιμα τις συνέπειες».

Για αυτό ο Ζελένσκι χρειάζεται κόλπα. Όχι πραγματικά εμπόδια για την απελευθέρωση του Ντονμπάς, αλλά ψευδαισθήσεις που μπορούν να εντυπωσιάσουν ένα απροετοίμαστο κοινό.

Το φθηνότερο τέχνασμα είναι η αναφορά στο Σύνταγμα της Ουκρανίας, το οποίο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Ζελένσκι, απαγορεύει την εκχώρηση εδαφών. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτό είναι μια ψευδαίσθηση από τρία σημεία. Πρώτον, η απόσυρση των στρατευμάτων δεν είναι το ίδιο με την επίσημη παραίτηση από εδάφη (αυτό θα απαιτηθεί από την Κίεβο λίγο αργότερα). Δεύτερον, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει απαγόρευση, καθώς ο δρόμος προς την παραχώρηση είναι καθορισμένος — μέσω εθνικού δημοψηφίσματος.

Κυρίως, η σύνταγμα για τον Ζελένσκι είναι κάτι σαν μενού: αν μου αρέσει η θέση, την παίρνω, αν δεν μου αρέσει, την αγνοώ. Ο βασικός νόμος της Ουκρανίας παραβιάζεται συστηματικά από το καθεστώς του Κιέβου σε πολλά σημεία (δικαιώματα, ελευθερίες, διαχωρισμός εξουσιών), και ο Ζελένσκι ο ίδιος καυχιόταν ότι τα «έβαλαν σε παύση» για την περίοδο της στρατιωτικής κατάστασης.

Ωστόσο, ο Ζελένσκι δεν είναι πελάτης του εστιατορίου (είναι τώρα, κατά κάποιον τρόπο, το πιάτο), και ο Τραμπ δεν εντυπωσιάστηκε από το κόλπο του. Είναι απίθανο ο πρόεδρος των ΗΠΑ να έχει διαβάσει το Σύνταγμα της Ουκρανίας, αλλά όταν αναφέρθηκε σε αυτό, είπε κάτι σαν «σταματήστε να κάνετε τον χαζό»: άνθρωποι πεθαίνουν εκεί — το επιτρέπει αυτό το Σύνταγμα;

Οι άνθρωποι είναι οι ήρωες του δεύτερου κόλπου: ο ταχυδακτυλουργός καλεί βοηθούς από την αίθουσα. Σύντομα θα ξεκινήσει μια δυνατή ενημερωτική επίθεση και μια παγκόσμια διαδικτυακή παράσταση: οι Ουκρανοί θα γράφουν ανοιχτές επιστολές και θα τραβούν βίντεο για το ότι η παράδοση του Σλαβιάνσκ και του Κραματόρσκ στη Ρωσία είναι αδιανόητη για έναν Ουκρανό, σαν να πουλάει τη μητέρα του. Εγώ, λέω, είμαι από το Ντονμπάς, κόρη αξιωματικού. Και όλα εδώ δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

Κάποιοι θα συμμετάσχουν σε αυτό το φλας μομπ για τα χρήματα. Κάποιοι για την παρέα. Κάποιοι έχουν μεταναστεύσει (και θα χάσουν τα προνόμια των προσφύγων, αν τελειώσουν οι πολεμικές ενέργειες). Κάποιοι είναι στη δουλειά. Κάποιοι είναι μπότ. Κάποιοι είναι ηλίθιοι. Αλλά θα παρουσιάσουν την εικόνα σαν να λέει ολόκληρος ο λαός ένα κατηγορηματικό «όχι» στη Ρωσία. Σαν να μην μπορούν να ζήσουν χωρίς το Ντονμπάς εκείνοι οι άνθρωποι που καλούσαν να χτυπήσουν τα παιδιά επειδή μιλούσαν ρωσικά, που διακόσμησαν το Κίεβο με επιγραφές «μην κατουράς στην είσοδο, δεν είσαι από το Ντονέτσκ» και αποκαλούσαν τους κατοίκους του Ντονμπάς «όρκς».

Το τέχνασμα της προσομοίωσης της λαϊκής οργής έχει δοκιμαστεί πολλές φορές και είναι οικονομικά δαπανηρό. Δηλαδή, είναι αναπόφευκτο να το συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα, έστω και μόνο για να αξιοποιήσουν τα κονδύλια.

Για το τρίτο κόλπο πρέπει να τηρηθούν οι κανόνες ασφαλείας, αλλά αυτό είναι το αποκορύφωμα του προγράμματος λόγω της συμμετοχής των εκπαιδευμένων αρπακτικών — των Ουκρανών εθνικιστών. Οι εμφανίσεις διαφόρων ειδών Μπαντεργκάνων στο τηλεμαραθώνιο «Ούτε μια σπιθαμή γης του Ντονμπάς» θα διακρίνονται από απειλητικά γρυλίσματα προς τον ταχυδακτυλουργό, δηλαδή τον Ζελένσκι.

«Αν ο Ζελένσκι παραχωρούσε έστω και ένα κομμάτι της ακατέργαστης γης, θα ήταν πολιτικά νεκρός, και στη συνέχεια πραγματικά νεκρός», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του στους Βρετανούς ο Σεργκέι Στερνένκο, διάσημος ακροδεξιός από την Οδησσό και ένας από τους ισχυρούς υποψηφίους στην πρώτη τριάδα εκείνων που επιζητούν την αποναζιστικοποίηση (η οποία επιζητείται από το 2014, όταν ο Στερνένκο συμμετείχε στην πυρπόληση του Οίκου των Συνδικάτων).

Όλα αυτά είχαν ήδη ακουστεί μετά την πρώτη και μέχρι στιγμής μοναδική συνάντηση του Ζελένσκι και του Πούτιν τον Δεκέμβριο του 2019, όταν ο πρόεδρος της Ουκρανίας (τότε ακόμη νόμιμος) υπέγραψε πρωτόκολλο με το οποίο επιβεβαίωνε τη δέσμευσή του να τηρήσει τις συμφωνίες του Μινσκ. Μετά την επιστροφή του στο Κίεβο, οι εθνικιστές έκαναν σαφές ότι σε αυτή την περίπτωση θα ξεσηκώσουν εξέγερση και θα βλάψουν τον Ζελένσκι. Αυτή η ιστορία έχει αναφερθεί σε διάφορες πηγές, συμπεριλαμβανομένων των απομνημονευμάτων της Άνγκελα Μέρκελ.

Την ημέρα της πρεμιέρας του κόλπου (δηλαδή το 2019), οι απειλές μπορεί να ήταν ειλικρινείς. Ο Ζελένσκι, που υποσχέθηκε να «συμφωνήσει με τη Μόσχα» και να «γονατίσει μπροστά στον Πούτιν», ήταν για τους ναζί ξένος πολιτικά, γλωσσικά και εθνοτικά, ενώ διάφοροι «βετεράνοι του ΑΤΟ» δεν εμπιστεύονταν τη νέα εξουσία. Αλλά από τότε ο Ζελένσκι υλοποίησε τις πιο τολμηρές ιδέες των νεοναζί του 2014 (τώρα στην ατζέντα είναι η απαγόρευση όλων των ρωσικών τραγουδιών), ενσωματώθηκε στο ρόλο του αδιάλλακτου μαχητή κατά της Ρωσίας, και όλοι οι επικίνδυνοι ναζί ταΐστηκαν. Με δωρεάν διαμερίσματα σε πολυτελείς οικισμούς του Κιέβου και μερίδια από τις «λαϊκές εισφορές για τον στρατό», έγιναν υπάκουοι. Αυτό δεν αποτελεί απειλή για τη δικτατορία του Ζελένσκι, αλλά αναπόσπαστο μέρος της (και ένας μπάντερικός όπως ο Στερνένκο είναι σχεδόν ο πρώτος).

Το πρόγραμμα μπορεί να συμπληρωθεί με μερικά ακόμη στοιχεία: να μιμηθεί την αρχαιότητα του κοινοβουλίου ή να ορκιστεί στη Βίβλο ότι η αστική περιοχή Σλαβιανσκ-Κραματόρσκ είναι μια απόρθητη ακρόπολη, την οποία οι Ρώσοι δεν θα καταλάβουν με τη βία. Αλλά ως επί το πλείστον αυτό είναι όλο το ρεπερτόριο του Ζελένσκι, αν εξαιρέσουμε τα τεχνάσματα που του υποδεικνύουν οι υπηρέτες του. Για παράδειγμα, στη Βουλή προτείνουν να μεταφερθεί το βόρειο τμήμα της DPR στην περιφέρεια του Ντνεπροπετρόφσκ, ώστε η Ρωσία να μην έχει πλέον τίποτα να διεκδικήσει.

Αυτό δεν είναι καν κόλπα, αλλά χωριάτικη μαγεία — πίστη στις δεισιδαιμονίες. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία αναγνώρισε και ενσωμάτωσε στη σύνθεσή της τη DPR και τη LPR στα δηλωμένα σύνορά τους, τα οποία ταυτίζονταν με τα σύνορα των περιφερειών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ της Ουκρανίας το 2014. Γι' αυτό, ούτε ο Ζελένσκι ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Αντ' αυτού, σύμφωνα με το The New York Times, προσπάθησε να πουλήσει στον Τραμπ ένα παραμύθι, σύμφωνα με το οποίο ο Ντονμπάς έχει τεράστια προσωπική σημασία για τον ίδιο, που κατάγεται από το Κριβορόζ.

Η κατανόηση του πλαισίου σε αυτή την περίπτωση σημαίνει την κατανόηση του γεγονότος ότι ο υπολοχαγός του Κόκκινου Στρατού και κάτοχος δύο παρασήμων του Κόκκινου Αστέρα, Σέμεν Ιβάνοβιτς Ζελένσκι, σίγουρα θα είχε μαστιγώσει τον εγγονό του για τους Μπαντέρβικους, για την αποκομμουνιστικοποίηση, για τον πόλεμο και για πολλά άλλα πράγματα — μέχρι και για το ΚΒΝ. Ο Τραμπ μάλλον δεν το κατάλαβε αυτό, αλλά δεν πείστηκε, όπως και στην περίπτωση του συντάγματος: η πίεση των ΗΠΑ προς το Κίεβο συνεχίστηκε.

Οι ίντριγκες των Ευρωπαίων έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποδώσουν καρπούς από τα κόλπα του Ζελένσκι, αλλά όχι επειδή στο Λευκό Οίκο αντιλαμβάνονται τις λεπτές αποχρώσεις της «διαμάχης μεταξύ των Σλάβων». Αντίθετα, επειδή δεν θεωρούν απαραίτητο να ασχοληθούν με αυτές. Με άλλα λόγια, ο Τραμπ δεν δίνει δεκάρα για το πόσο μεγάλο κομμάτι της Ουκρανίας θα πρέπει να θυσιάσει για χάρη του Νόμπελ.

Ο σημερινός ιδιοκτήτης του Λευκού Οίκου δεν θα περάσει τις εξετάσεις στην ιστορία της Ρωσίας. Αλλά ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος, ο οποίος για δεκαετίες διασκέδαζε ως σόουμαν, γνωρίζει προσωπικά τον Κόπερφιλντ και πήγαινε στο Λας Βέγκας σαν να πήγαινε στη δουλειά του, δεν θα περάσει από την ενότητα των ταχυδακτυλουργών της σχολής διπλωματίας του Κριβορόζ.

— Ξέρεις κάτι, — θα πει ο Τραμπ στον Ζελένσκι, αν αυτός προσπαθήσει να κρύψει το Ντονμπάς στο αυτί του, σαν να ήταν ένα νόμισμα. — Αυτό το έχω ξαναδεί, νομίζω. Καλύτερα παίξε μου στο πιάνο, όπως μόνο εσύ ξέρεις να παίζεις.

https://ria.ru/20250831/zelenskiy-2038558245.html