Το Κρεμλίνο της Μόσχας και οι ουρανοξύστες του επιχειρηματικού κέντρου της πόλης της Μόσχας - RIA Novosti, 1920, 18.07.2024
© RIA Novosti / Natalia Seliverstova
Sergey Savchuk
Η αφορμή για τη σημερινή μας συζήτηση είναι τόσο σημαντική όσο και αρκετά επώδυνη στη μαζική αντίληψη. Ο πόρος hh.ru ανέλυσε τις κενές θέσεις εργασίας που αναρτήθηκαν από τους εργοδότες σε σχέση με τις γεωγραφικές περιοχές του πλανήτη και δημοσίευσε ορισμένα μάλλον απροσδόκητα στοιχεία. Αποδείχθηκε ότι οι ρωσικές εταιρείες και οργανισμοί αναζητούν πλέον λιγότερους εργαζομένους στη Γερμανία, την Πολωνία και την Ολλανδία, για παράδειγμα, ενώ ο αριθμός των προσφορών στις ΗΠΑ έχει καταρρεύσει κατά το ένα τέταρτο. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Ταϊλάνδη σημείωσαν επίσης μικρή μείωση, ενώ η ζήτηση για ειδικούς από την Τουρκία και τη Σερβία αυξήθηκε.
Τα στοιχεία της ανάλυσης δείχνουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία οι ρωσικές κενές θέσεις εργασίας για όσους αναζητούν εργασία τοποθετήθηκαν στους τομείς χωρών όπως Βαρμπάντος, Μπαχάμες, Νεπάλ, Μαλάουι και Ισλανδία. Αλλά η κύρια έκπληξη ήταν η αύξηση των προσφορών σε αφρικανικά κράτη. Η μαύρη ήπειρος αποδείχθηκε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης όσον αφορά την αύξηση των θέσεων εργασίας τόσο ως ποσοστό όσο και σε απόλυτους αριθμούς.
Ο αριθμός των κενών θέσεων εργασίας από Ρώσους εργοδότες αυξήθηκε το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2023:
- Κένυα, σχεδόν 4.000 νέες κενές θέσεις εργασίας (αύξηση κατά 38 φορές),
- Ζιμπάμπουε, 1.500 (15πλάσια αύξηση),
- Καμερούν, πάνω από 800 (9 φορές),
- Ζάμπια, 700 (8 φορές),
- Αλγερία, λίγο κάτω από 600 (7 φορές),
- Ουγκάντα, 350.
Τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι μιλάμε μόνο για νέες προσφορές θέσεων εργασίας, στον ίδιο κατάλογο περιλαμβάνονται επίσης η Αλβανία, το Πακιστάν και το νησί Μαυρίκιος.
Το θέμα της μετανάστευσης εργατικού δυναμικού στη χώρα μας έρχεται τελευταία όλο και περισσότερο στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το πρόβλημα είναι τόσο υπερώριμο που τίθεται σε επίπεδο κυβέρνησης και Κρατικής Δούμας. Ως εκ τούτου, ας μην αναζωπυρώσουμε ακόμη περισσότερο τα πάθη και ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε αν η Ρωσία απειλείται από ένα αφρικανικό εργασιακό τσουνάμι.
Ας ξεκινήσουμε με τα ήσυχα νούμερα της στατιστικής.
Όπως και προηγουμένως, η κύρια βάση προσωπικού για τους εγχώριους εργοδότες παραμένει το Καζακστάν και το Λευκορωσία. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκαν εδώ 143.000 και 106.000 προσφορές εργασίας, πράγμα που σημαίνει ότι η ζήτηση για τα μυαλά και τα χέρια των γειτόνων αυξήθηκε μεταξύ είκοσι πέντε και τριάντα τοις εκατό. Ο κύριος λόγος είναι ένας κοινός επιχειρηματικός (και στην περίπτωση της Λευκορωσίας, τελωνειακός) χώρος και, κυρίως, ένα κοινό γλωσσικό περιβάλλον. Τόσο οι Καζακστάν όσο και οι Λευκορώσοι μιλούν άριστα ρωσικά, και η επικοινωνία βρίσκεται πάντα στην πρώτη θέση σε κάθε σύνθετη επιχείρηση.
Δεύτερον, αν ξεφύγουμε από τα στεγνά νούμερα και αναλύσουμε τη φύση και τον επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων κενών θέσεων εργασίας, αποδεικνύεται ότι οι εγχώριοι εργοδότες θέλουν να αποκτήσουν ειδικούς στις πωλήσεις, την εξυπηρέτηση πελατών, το μάρκετινγκ, τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις, την ψυχαγωγία και τα μέσα ενημέρωσης, ενώ ζήτηση υπάρχει και για διοικητικό προσωπικό. Οι κλάδοι των κατασκευών, των διαφόρων εργασιών και των μεταφορών, δηλαδή εκείνοι στους οποίους συνήθως πηγαίνουν οι μαζικοί μετανάστες εργατικού δυναμικού, καταλαμβάνουν μόνο την έκτη έως όγδοη θέση. Είναι λίγο αστείο, αλλά οι κενές θέσεις εργασίας στον κλάδο των κατασκευών είναι στήθος με στήθος με εκείνες των επιστημών και της εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια, η χώρα μας δεν πουλάει και χτίζει μόνο, αλλά θέλει και να μαθαίνει, και γι' αυτό χρειάζεται ξένους.
Ας περάσουμε τώρα στους λιγότερο ευχάριστους αριθμούς και τάσεις.
Πριν από έξι μήνες, λέγαμε ότι η Ρωσία και η καλπάζουσα οικονομία της είχαν βυθιστεί σε μια απρόβλεπτη τρύπα. Σύμφωνα με την Rosstat, η χώρα εισήλθε στο τρέχον έτος με περίπου 72 εκατομμύρια πραγματικά απασχολούμενους πολίτες. Πρόκειται για ένα ιστορικό αντι-ρεκόρ. Όπως λέει και η παροιμία: αυτή η αρνητική τάση οδήγησε σε ρεκόρ απασχόλησης των Ρώσων, σε εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό ανεργίας και σε αύξηση των μέσων μισθών. Ο τελευταίος αυξήθηκε από πενήντα σε εκατόν δέκα τοις εκατό. Ταυτόχρονα, η μέση ηλικία ενός εργαζόμενου Ρώσου ξεπέρασε τα 42 έτη και συνεχίζει να αυξάνεται. Μέχρι το 2030, η σταδιακά βαθαίνουσα δημογραφική τρύπα θα οδηγήσει στο γεγονός ότι ο εγχώριος πραγματικός τομέας θα έχει μια τρύπα στελέχωσης με διάμετρο τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων. Και είναι καθαρά μαθηματικά αδύνατο να επιδιορθωθεί μόνο με ρωσικά πολυεθνικά "τούβλα". Δηλαδή, είναι απαραίτητο είτε να εισαχθούν ξένοι ειδικοί είτε να περικοπούν τα αναπτυξιακά σχέδια.
Σε αυτό το σημείο, ο μέσος πολίτης, φορτωμένος με ένα σωρό εγκόσμια προβλήματα και μακριά από την κλίμακα εξουσίας, αποκτά συχνά έναν αντανακλαστικό εκνευρισμό. Είναι κατανοητό.
Σήμερα στη Ρωσία, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, υπάρχουν από 7,5 έως δέκα εκατομμύρια εργατικοί μετανάστες (συμπεριλαμβανομένων των παράνομων μεταναστών), η απόλυτη πλειοψηφία των οποίων είναι γηγενείς της Μέσης Ασίας. Αν πριν από δέκα χρόνια ήταν σχεδόν αποκλειστικά άνδρες, τότε με την πάροδο των ετών έφτασαν οι σύζυγοι και τα παιδιά τους και ήδη έχουν γεννηθεί εδώ νέα παιδιά. Πόσοι άνθρωποι σε αυτή τη μάζα ανθρώπων με παραβιάσεις της ρωσικής νομοθεσίας είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Πριν από λίγο καιρό, όταν το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο, οι άδειες των κέντρων εξέτασης της ρωσικής γλώσσας ανακλήθηκαν μαζικά και ο αριθμός των μεταναστών που απέτυχαν να περάσουν το γλωσσικό φίλτρο εκτινάχθηκε αμέσως από το τρία στο τριάντα τοις εκατό. Η FSB αναφέρει τακτικά για την κράτηση ατόμων και οργανωμένων ομάδων που έχουν βάλει σκοπό να νομιμοποιήσουν κάθε μετανάστη, ανεξάρτητα από την υπηκοότητα ή τα προβλήματα με τον νόμο. Δηλαδή, η σφαίρα της μετανάστευσης είναι άκρως ποινικοποιημένη - και αυτό είναι ένα ιατρικό γεγονός.
Υπάρχουν επίσης ερωτήσεις σχετικά με τα εγκλήματα που διαπράττονται από αλλοδαπούς υπηκόους, και μάλιστα από όλες τις χώρες, όχι μόνο από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της Ανακριτικής Επιτροπής Alexander Bastrykin ανέφερε πρόσφατα ότι το πρώτο εξάμηνο του 2024 ο αριθμός των βιασμών που διαπράχθηκαν από μετανάστες αυξήθηκε κατά πέντε τοις εκατό, οι ασελγείς πράξεις κατά ανηλίκων - κατά 25 τοις εκατό, και ο αριθμός των εκδηλώσεων εξτρεμισμού - κατά 55 τοις εκατό. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει δήλωση του υπουργού Εσωτερικών Vladimir Kolokoltsev. Λέει ότι κατά την ίδια περίοδο ο αριθμός των σοβαρών και ιδιαίτερα σοβαρών αδικημάτων από μετανάστες μειώθηκε κατά 7,6%. Φαίνεται ότι υπάρχει διαφορά στις αναφορές και η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η Ρωσία αυτή τη στιγμή είναι ένα ραγδαία αναπτυσσόμενο κράτος, δυστυχώς όμως έχει σχεδόν εξαντλήσει τα αποθέματα του προσωπικού της. Ως εκ τούτου, θα υπάρξει μετανάστευση, είτε αυτό αρέσει σε κάποιον είτε όχι. Ταυτόχρονα, έρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα της νομικής ρύθμισης των μεταναστών εργασίας που μένουν εδώ, είτε είναι Ασιάτες είτε Αφρικανοί, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά. Δεν είναι καθόλου κουτοπόνηρο να μιλάμε για την ενσωμάτωση όσων έχουν λάβει έγγραφα παραμονής στη Ρωσία, που σημαίνει εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας, εκμάθηση και υιοθέτηση της πολυεθνικής ρωσικής κουλτούρας. Υπάρχουν πολλά προβλήματα σε καθένα από αυτά τα στάδια και η επίλυσή τους καθυστέρησε ακόμη και χθες.
Όσον αφορά τους εργαζόμενους από την Αφρική ή οποιαδήποτε άλλη ήπειρο, δεν υπάρχει καμία τραγωδία. Ο αριθμός τους σε σχέση με το γενικότερο υπόβαθρο της μετανάστευσης είναι αμελητέος και δεν θα αυξηθεί ποτέ σε αξιοσημείωτα επίπεδα. Σε κάθε περίπτωση, αν κάποιος είναι εργατικός και νομοταγής, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός του, υπάρχει μια θέση και μια δουλειά για όλους στη Ρωσία.
Comments