Hungrexit, Polexit, τα προβληματικά μέλη της ΕΕ δεν πάνε πουθενά

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ: Άνθρωποι παρακολουθούν το συλλαλητήριο "Equality Parade" για την υποστήριξη της LGBT κοινότητας, στη Βαρσοβία της Πολωνίας στις 19 Ιουνίου 2021. © REUTERS/Kacper Pempel Damian Wilson είναι δημοσιογράφος στο Ηνωμένο Βασίλειο, πρώην συντάκτης της Fleet Street, σύμβουλος του χρηματοπιστωτικού κλάδου και ειδικός σύμβουλος πολιτικής επικοινωνίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και την ΕΕ. Hungrexit; Polexit; Τα προβληματικά μέλη της ΕΕ δεν θα πάνε πουθενά, αποτρέποντας τον εκφοβισμό των μεγάλων ονείρων δαπανών των Βρυξελλών

Η τιμωρία της Ουγγαρίας και της Πολωνίας για την επιδίωξη συντηρητικών αξιών δεν θα δώσει στις Βρυξέλλες το αποτέλεσμα που επιδιώκουν και η νομική απειλή είναι πιθανό να κάνει τις δύο ακραίες χώρες ακόμη πιο αποφασισμένες να δείξουν ότι δεν πρόκειται να τις πιέσουν. Αφού ξεφυσούσε και ξεφυσούσε για περισσότερο από ένα χρόνο, ο Μεγάλος Κακός Λύκος της ΕΕ έκανε τελικά πράξη την απειλή του να τιμωρήσει τα παραστρατημένα κράτη μέλη. Αλλά είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η Ουγγαρία και η Πολωνία θα δώσουν καθόλου σημασία σε αυτόν τον τελευταίο εκφοβισμό. Η ΕΕ ενημέρωσε εγγράφως και τις δύο χώρες ότι κινεί διαδικασίες για παραβάσεις εναντίον τους, οι οποίες θα μπορούσαν να καταλήξουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και να οδηγήσουν ακόμη και σε οικονομικές κυρώσεις. Έχουν προθεσμία δύο μηνών για να απαντήσουν. Τι θα γίνει λοιπόν στη συνέχεια; Μην πιστεύετε τις συζητήσεις για Polexit ή Hungrexit, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα καμία από αυτές τις δύο χώρες να εγκαταλείψει ποτέ την ΕΕ οικειοθελώς. Εξάλλου, με τα δισεκατομμύρια ευρώ που κερδίζουν ως καθαροί δικαιούχοι της γενναιοδωρίας του μπλοκ, δεν έχει νόημα να εγκαταλείψουν. Το χρήμα μιλάει. Όσο αδιανόητο κι αν είναι, αυτό που θα έπρεπε να κάνουν είναι να παραιτηθούν. Η ΕΕ δεν διαθέτει κανέναν αποτελεσματικό μηχανισμό για την αποπομπή ενός κράτους μέλους, διότι η απαίτηση ομοφωνίας υπονομεύει κάθε τέτοια προσπάθεια. Το συχνά αναφερόμενο άρθρο 7 της Συνθήκης της Λισαβόνας της ΕΕ μπορεί να επιτρέπει την αφαίρεση των δικαιωμάτων ψήφου από κάθε κράτος μέλος που παραβιάζει "σοβαρά και επίμονα" τις ιερές αξίες της ΕΕ, αλλά όσο η Πολωνία και η Ουγγαρία αλληλοϋποστηρίζονται, οι Βρυξέλλες είναι ανίσχυρες. Καμία από αυτές τις γαλοπούλες δεν θα ψηφίσει για τα Χριστούγεννα. Όσο για το ότι αποχωρούν με δική τους πρωτοβουλία, είναι ανοησία να εξισώνουμε τα ανελεύθερα καμώματα στα οποία επιμένουν η Βαρσοβία και η Βουδαπέστη με την κατάσταση που οδήγησε στο Brexit. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε χάρη σε μια θεμελιώδη διαφωνία σχετικά με τα οφέλη της συμμετοχής στην ΕΕ σε σύγκριση με το κόστος, και όχι σε κάποια διαμάχη για κανονισμούς των τοπικών αρχών που ανακήρυξαν ζώνες ελεύθερες από ΛΟΑΤ -όπως στην Πολωνία- ή απαγόρευση της απεικόνισης ομοφυλοφιλικού ή διαφυλικού περιεχομένου σε παιδιά κάτω των 18 ετών, όπως στην Ουγγαρία. Αυτά είναι θέματα που προετοιμάζονται περισσότερο για εσωτερική κατανάλωση- κανένας πολιτικός στη Βουδαπέστη ή την Πολωνία δεν πιστεύει σοβαρά ότι μπορεί να κάμψει τη θέληση της αφυπνισμένης φιλελεύθερης ελίτ στις Βρυξέλλες για να αλλάξει τη νομοθεσία για 400 εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης. Και γιατί να το πιστεύουν αυτό; Εξάλλου, τα στοιχεία από την Πολωνία δείχνουν ότι το 89% του πληθυσμού υποστηρίζει την ένταξη της χώρας τους στην ΕΕ, ενώ μόλις το 7% είναι αντίθετο. Έτσι, ενώ ο πρόεδρος Andrzej Duda μπορεί να δείχνει τη μύτη του στις Βρυξέλλες, θα ήταν πολιτική αυτοκτονία να βγάλει τη χώρα του από το μπλοκ, όταν ο λαός του θέλει να παραμείνει. Δεν πρόκειται να το κάνει αυτό. Ο συνταξιδιώτης του, ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση, καθώς ηγείται μιας ευρωσκεπτικιστικής κυβέρνησης έναντι ενός ευρωφιλικού πληθυσμού, αν και η αγάπη δεν είναι τόσο ισχυρή. Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που διερευνούσε αυτό το φαινόμενο - αν και χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ - διαπίστωσε ότι το θετικό συναίσθημα της ουγγρικής κοινής γνώμης προς την ΕΕ ανέρχεται σε 49% και το αρνητικό σε μόλις 12%. Αυτό αφήνει πολλούς ουδέτερους και ο Όρμπαν θα πρέπει να αναρωτιέται τι επίδραση θα μπορούσε να έχει στην πρόθεση ψήφου τους ένα ολοκληρωμένο μπαράζ με την ΕΕ και η σοβαρή αξιοποίηση του Hungrexit. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η Βουδαπέστη γυρίζει την πλάτη της στα περίπου 5 δισ. ευρώ που λαμβάνει από τις Βρυξέλλες κάθε χρόνο μόνο και μόνο για να κρατήσει τον μικρό István και τη Hanna προφανώς προστατευμένους από την ομοφυλοφιλία στον 21ο αιώνα. Όλοι όσοι έχουν συμμετοχή σε αυτό το παιχνίδι πιστεύουν ότι έχουν το πάνω χέρι. Η ΕΕ κρατάει το πορτοφόλι για όλα αυτά τα λάφυρα που περιφέρονται στα κράτη μέλη, ενώ η Ουγγαρία και η Πολωνία κρατούν το χαρτί της ομοφωνίας που μπορεί να εκτροχιάσει όλα αυτά τα μεγάλα σχέδια δαπανών όταν έρθει η ώρα να πιέσουν τα 27 μέλη. Οι ταραχοποιοί γνωρίζουν ότι μπορούν να ανατρέψουν τα μεγάλα σχέδια της ΕΕ, χρησιμοποιώντας το βέτο τους για να μπλοκάρουν μεγάλα σχέδια δαπανών, όπως ακριβώς έκαναν με τον προϋπολογισμό της ΕΕ ύψους 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ και το ταμείο για την αποκατάσταση του κοροναϊού πέρυσι, αφού οι Βρυξέλλες ανέφεραν για πρώτη φορά τη λήψη μέτρων κατά του ζεύγους επειδή έπαιζαν γρήγορα και χαλαρά με αυτές τις πολύτιμες ευρωπαϊκές αξίες. Δεν είναι ακριβώς το αδιέξοδο που μπορεί να φαίνεται. Έχοντας εκδώσει εγγράφως αυτή την τελευταία νομική απειλή, οι Βρυξέλλες πιέζονται να την υλοποιήσουν. Εν τω μεταξύ, καθώς οι απείθαρχοι Όρμπαν και Ντούντα εξετάζουν την κατάλληλη απάντηση, θα έχουν ομάδες εμπειρογνωμόνων που θα σαρώνουν τα νομοθετικά προγράμματα και τα προγράμματα δαπανών της ΕΕ για να δουν πού βρίσκονται οι ευκαιρίες για να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη αναστάτωση. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Οι Βρυξέλλες θα συνεχίσουν να είναι απογοητευμένες και εξοργισμένες επειδή θέλουν να τιμωρήσουν δύο κυρίαρχα έθνη, οι ηγέτες των οποίων δεν λογοδοτούν σε γραφειοκράτες στο Βέλγιο, αλλά σε έναν συνολικό πληθυσμό σχεδόν 50 εκατομμυρίων ανθρώπων στις δύο χώρες. Τα πλεονεκτήματα της ζωής εντός της ΕΕ ήταν σαφώς σημαντικά για τις δύο πρώην χώρες του ανατολικού μπλοκ, αλλά και οι δύο είναι περήφανα έθνη με διακριτές πολιτισμικές διαφορές από τους φιλελεύθερους δυτικοευρωπαίους συμμάχους τους. Είναι δύσκολο να δει κανείς πώς μια εκφοβιστική νομική δράση που αποσκοπεί στην επιβολή μιας πολιτιστικής ηγεμονίας της ΕΕ σε οποιοδήποτε δημοκρατικό κράτος μέλος είναι καλό πράγμα μακροπρόθεσμα. Η Ουγγαρία και η Πολωνία μπορεί να μην πραγματοποιήσουν τις απειλές τους να εγκαταλείψουν την ΕΕ, αλλά με την πονηρή ηγεσία και των δύο εθνών θα μπορούσε να έρθει ένα σημείο όπου οι Βρυξέλλες θα εύχονταν να το έκαναν.

https://www.rt.com/op-ed/529317-eu-hungary-poland-legal-threat/