Οι Αμερικανοί ετοιμάζουν κάτι εναντίον της Ρωσίας - Είναι σημαντικό να μην τους τρομάξουμε

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν στη σύνοδο κορυφής της G7 στο Carbas Bay, Ηνωμένο Βασίλειο - RIA Novosti, 1920, 12.06.2021

© REUTERS / Leon Neal

Η ευρωπαϊκή περιοδεία του Μπάιντεν θα ολοκληρωθεί με μια συνάντηση με τον Πούτιν, και στην πορεία ο πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει να "γυμνάσει τους μυς του", δηλαδή να έχει συναντήσεις με συμμάχους.

Μια σειρά από συνόδους κορυφής - από το ΝΑΤΟ έως την ΕΕ - αλλά το επίκεντρο, φυσικά, είναι η σύνοδος κορυφής των G7 στο Βρετανικό θέρετρο Carbas Bay. Η συνάντηση, η οποία αρχίζει την Παρασκευή, θα διαρκέσει πρωτοφανές τρεις ημέρες . Έχει περάσει καιρός, έτσι δεν είναι; Απολύτως. Η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δυτικοί ηγέτες ήταν πριν από σχεδόν δύο χρόνια στο Μπιαρίτζ της Γαλλίας. Ο κόσμος έχει αλλάξει τόσο πολύ από τότε, ίσως το ίδιο από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που οι συνέπειες θα είναι μακροχρόνιες. Η G-7 θέλει να συζητήσει - και να καταδικάσει - τη Ρωσία. Θα βοηθήσει όμως αυτό τον Μπάιντεν -όχι καν σε μια συνάντηση με τον Πούτιν, αλλά στρατηγικά;

"Η G7 ως σχήμα βρίσκεται σε βαθιά κρίση: αναβίωσε το 2014, μετά την κατάρρευση της G8, στην οποία συμμετείχε και η Ρωσία. Οι δυτικές χώρες, οι οποίες απέκλεισαν (ή ανέστειλαν, όπως λένε) τη Ρωσία, έχουν έκτοτε επανειλημμένα υπαινιχθεί την πιθανότητα επιστροφής της χώρας μας στο "κλαμπ των παγκόσμιων δυνάμεων" - αν η Μόσχα αλλάξει συμπεριφορά. Ή ακόμη και χωρίς αυτό. Για παράδειγμα, ο Ντόναλντ Τραμπ ρωτούσε τους συναδέλφους του των G7 καθ' όλη τη διάρκεια της προεδρίας του: "Πού είναι ο Πούτιν; Τι συζητάμε για τη Ρωσία χωρίς τη Ρωσία;"

Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα προτείνει να προσκαλέσει τον Ρώσο πρόεδρο σε συναντήσεις, αλλά κάθε φορά αντιμετώπιζε τη διαμαρτυρία των Βρετανών και των Καναδών, ενώ η Μέρκελ δεν φλεγόταν από την επιθυμία να φέρει τον Πούτιν πίσω στο κλαμπ. Παρά το γεγονός ότι η Ρωσία κατέστησε σαφές από την αρχή ότι δεν πρόκειται να επαναφέρει το σχήμα των G8- των G20 είναι αρκετό για εμάς. Και αν οι G8 θέλουν να ξαναρχίσουν την επικοινωνία με τη Ρωσία, είναι ευπρόσδεκτοι να μας επισκεφθούν, διότι η Ρωσία ήταν αυτή που υποτίθεται ότι θα φιλοξενούσε τη σύνοδο κορυφής των G8 το 2014.

Οι κενές κουβέντες δεν οδήγησαν πουθενά, αν και ο Τραμπ ήταν κάτι παραπάνω από σοβαρός στο να καλέσει τον Πούτιν το 2020. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι η σύνοδος κορυφής επρόκειτο να διεξαχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τραμπ θέλησε να προσκαλέσει τον Ρώσο πρόεδρο ως ειδικό προσκεκλημένο - ο κατάλογός τους καθορίζεται από τον οικοδεσπότη της συνάντησης. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν ανταποκρίθηκε στην άτυπη πρόσκληση - οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ήταν ήδη τόσο κακές που δεν υπήρχε σχεδόν καμία πιθανότητα για ένα τέτοιο ταξίδι, αν και η ίδια η ιδέα της πραγματοποίησης μιας ξεχωριστής συνάντησης μεταξύ των συμμετεχόντων της και του Πούτιν στις Ηνωμένες Πολιτείες στο περιθώριο των G7 δεν απορρίφθηκε εντελώς από τη Μόσχα. Ο κοροναϊός, ωστόσο, έλυσε το πρόβλημα της ενότητας της Δύσης. Η σύνοδος κορυφής των G7 απλώς δεν πραγματοποιήθηκε - ακόμη και οι προσπάθειες αναβολής της δεν βοήθησαν. Αφού η Άνγκελα Μέρκελ αρνήθηκε να έρθει στις ΗΠΑ λόγω της καραντίνας, η συνάντηση έπρεπε να ξεχαστεί.

Και μετά ο Τραμπ διώχτηκε από τον Λευκό Οίκο - και τώρα που οι G7 αφορούν μόνο ομοϊδεάτες; Έτσι θέλει να παρουσιάσει την υπόθεση ο Τζο Μπάιντεν: έγραψε ότι η συνάντηση με τον Πούτιν στη Γενεύη "θα πραγματοποιηθεί μετά από συζητήσεις υψηλού επιπέδου με φίλους, εταίρους και συμμάχους που βλέπουν τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και με τους οποίους έχουμε ανανεώσει τους δεσμούς και έχουμε θέσει κοινούς στόχους. Και γενικά, "είμαστε ενωμένοι στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της Ρωσίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, αρχής γενομένης από την επιθετικότητά της στην Ουκρανία. Δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία για την αποφασιστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να υπερασπιστούν τις δημοκρατικές μας αξίες, τις οποίες δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε από τα συμφέροντά μας".

Δηλαδή η Δύση παίρνει ενιαία στάση απέναντι στη Ρωσία; Ναι, και η Κίνα - επειδή την Κυριακή, οι ηγέτες των G7 θα συζητήσουν την "ανεύθυνη και αποσταθεροποιητική συμπεριφορά" της Ρωσίας και της Κίνας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται απεγνωσμένα ένα ενιαίο μέτωπο με τους Ευρωπαίους εναντίον της Μόσχας και του Πεκίνου. Αν και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν είναι πρόθυμοι να ρίξουν οβίδες στον πόλεμο κάποιου άλλου, είναι αναγκασμένοι να παίξουν υπό τις προτεινόμενες συνθήκες. Όλα αυτά για χάρη της ενότητας, στην οποία τους καλεί ο Μπάιντεν. Και να τι απαντά ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Heiko Maas, χαιρετίζοντας "την επιστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών στη διεθνή σκηνή".

"Αν αδράξουμε με θάρρος τις επιταγές των καιρών και δράσουμε ομόφωνα και αποτελεσματικά, θα αποδείξουμε τη βιωσιμότητα του ανοιχτού οικονομικού και κοινωνικού μας μοντέλου, μεταξύ άλλων σε σχέση με το Πεκίνο και τη Μόσχα... Η δυνατότητα επίτευξης αυτού του στόχου εξαρτάται καθοριστικά από τους Ευρωπαίους... Μόνο μια Ευρώπη που είναι αλληλέγγυα στην εσωτερική της πολιτική και ικανή στην εξωτερική της πολιτική θα έχει το απαραίτητο βάρος στην παγκόσμια σκηνή.

Επομένως, αν η Ευρώπη θέλει να γίνει ένας σοβαρός παγκόσμιος παίκτης, πρέπει να είναι ενωμένη στην εξωτερική της πολιτική; Δεν υπάρχει τίποτα που να προκαλεί αντιρρήσεις εδώ, αλλά τότε τίθεται το ερώτημα, ποια θα είναι αυτή η εξωτερική πολιτική; Θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Ευρώπης ή θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Αγγλοσαξόνων, των Ατλαντιστών, δηλαδή εκείνων που ποντάρουν στον περιορισμό της Κίνας και της Ρωσίας, συσπειρώνοντας γύρω τους όλους εκείνους που μπορούν να εκφοβιστούν από τις κινεζικές και ρωσικές απειλές;

Η Ευρώπη θα πρέπει να δώσει μια απάντηση- διαφορετικά, η G7 θα προσπαθήσει και πάλι να μετατραπεί σε έναν "ηγεμόνα και τους έξι του". Και η θέση της Ευρώπης σε αυτό θα είναι ακόμη μικρότερη από ό,τι είναι τώρα. Επειδή οι Αγγλοσάξονες θέλουν να μετατρέψουν τους G7 σε G10 - το είπε ο Μπόρις Τζόνσον πριν από πολύ καιρό. Οι ηγέτες της Ινδίας, της Αυστραλίας, της Νότιας Κορέας και της Νότιας Αφρικής θα είναι ειδικοί προσκεκλημένοι σε αυτή τη σύνοδο κορυφής (όλοι εκτός από την τελευταία είχαν προσκληθεί πέρυσι - και όλοι εκτός από τη Νότια Κορέα ήταν στη σύνοδο κορυφής του Μπιαρίτς το 2019 - αλλά τότε διασπάστηκαν με άλλους προσκεκλημένους).

Αυτή είναι λοιπόν η εικόνα μιας μελλοντικής G-10 ή ακόμη και G-11;

Μόνο στη θεωρία - γιατί στην πράξη οι Αγγλοσάξονες (ΗΠΑ και Βρετανία) δεν είναι πλέον σε θέση να παρατάξουν ακόμη και τις χώρες των G7. Η Ιαπωνία έχει τα δικά της συμφέροντα (συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής κατεύθυνσης), η Γαλλία δεν έχει χάσει τη σχετική γεωπολιτική της αυτονομία, η Ιταλία στέκεται εκτός (τόσο στα ρωσικά όσο και στα κινεζικά ζητήματα) και το Γερμανικό σχέδιο της ευρωενσωμάτωσης θα έρχεται όλο και περισσότερο σε αντίθεση με τα ατλαντικά συμφέροντα.

Ναι, υπάρχει ο Καναδάς, ο οποίος ανήκει στον αγγλοσαξονικό κόσμο, και η Αυστραλία μπορεί να προστεθεί σε αυτόν. Τότε ολόκληρος ο πυρήνας των Αγγλοσαξόνων θα συγκεντρωθεί σε μία μορφή, αλλά γιατί να το θέλουν τα υπόλοιπα μέλη της λέσχης; Και η Ιαπωνία είναι απίθανο να ικανοποιηθεί με την ένταξη της Νότιας Κορέας στο κλαμπ. Και η Ινδία θα γίνει εντελώς ξένη εκεί: δεν είναι ούτε στρατιωτικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών ούτε χώρα που εξαρτάται στρατιωτικά από αυτές, σε αντίθεση με όλους τους άλλους συμμετέχοντες στο σχήμα. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι ο αυξανόμενος αντι-κινεζικός και αντι-ρωσικός προσανατολισμός των ατλαντιστών δεν είναι καθόλου κοντά στο Δελχί. Η Δύση μπορεί εν μέρει να χρησιμοποιήσει την ανησυχία της απέναντι στην κινεζική ισχύ, αλλά η Ινδία δεν θα ενταχθεί στο στρατόπεδο των χωρών που αποτρέπουν την Κίνα.

Ακόμη και η όχι και τόσο ανεξάρτητη Αυστραλία, η οποία συμμετείχε ενεργά στην ανάσχεση της Κίνας, το έχει ήδη μετανιώσει (αναζητώντας τρόπους για να μετριάσει την αμερικανοκινεζική αντιπαράθεση)- και για την Ινδία, η οποία είναι μέλος, μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα, της SCO και των BRICS, η ευθυγράμμιση με τη Δύση είναι εντελώς απαράδεκτη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία θα μπορούσαν να υπογράψουν μια νέα "Ατλαντική Χάρτα" (για να ενώσουν τις "δημοκρατίες" ενάντια στις απειλές των αυταρχικών καθεστώτων, δηλαδή της Ρωσίας και της Κίνας), αλλά δεν μπορούν να οικοδομήσουν έναν ευρύ συνασπισμό σε αυτή τη βάση. Η ιδέα μιας "συμμαχίας των δημοκρατιών" που καλλιέργησε ο Μπάιντεν πριν κερδίσει τις εκλογές δεν είναι απλώς μη βιώσιμη - είναι αντιπαραγωγική για τις ΗΠΑ και τον ίδιο τον αγγλοσαξονικό κόσμο. Μια προσπάθεια να συσπειρωθούν οι σύμμαχοι όχι μόνο σε μια αντιρωσική αλλά και σε μια αντικινεζική πλατφόρμα (δηλαδή να συμπεριφερθούν μαζί τους όχι ως εταίροι, αλλά ως υποτελείς) θα αυξήσει μόνο τις αντιφάσεις στο εσωτερικό του δυτικού στρατοπέδου, θα βαθύνει τις διαφορές μεταξύ των Ατλαντιστών και του υπόλοιπου κόσμου και θα εκθέσει τη στρατηγική μοναξιά των Αγγλοσαξόνων.

Και αν οι ΗΠΑ επιλέξουν μια τέτοια γεωπολιτική πορεία, δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας να τις πείσει για το λάθος τους. Αντιθέτως, είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας να μην εμποδίσει τον Μπάιντεν να ακολουθήσει αυτή την αδιέξοδη σκάλα.

Αν πιστέψουμε το περιοδικό Time, ο Μπάιντεν προετοιμάζεται για μια σκληρή συνάντηση στη Γενεύη - ο στόχος των ΗΠΑ στη σύνοδο κορυφής είναι ο Πούτιν να φύγει από τη συνάντηση λέγοντας: "Οι Αμερικανοί σχεδιάζουν κάτι εναντίον μας. Ναι, όντως είναι, και μάλιστα ξέρουμε τι είναι - το κυριότερο τώρα είναι να μην τους τρομάξουμε.

https://ria.ru/20210612/politika-1736680014.html