© AP Photo / Virginia Mayo
Ένας άνθρωπος περπατά μπροστά από την έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες - RIA Novosti, 1920, 04.05.2021
Τα μέσα ενημέρωσης των προηγμένων χωρών αναλύουν την επίδραση του νεότερου εργαλείου της Ρωσίας για τη διάσπαση της πολιτικής ενότητας της Δύσης.
Ένα τέτοιο εργαλείο ορίζεται όπως γνωρίζουμε, το εμβόλιο Sputnik V. Οι New York Times γράφουν σε πρόσφατο δημοσίευμά τους: "παραμένει ασαφές αν το Sputnik V είναι η ιατρική ανακάλυψη που ανακοίνωσε ο Πούτιν πέρυσι, αλλά έχει ήδη αποδειχθεί αποτελεσματικό στην εξάπλωση του χάους και της διαίρεσης στην Ευρώπη".
Το άρθρο (πρέπει να το παραδεχτούμε - σχεδόν χωρίς να παρεκκλίνει από τα γεγονότα) εκθέτει την ιστορία του πώς μετά την άφιξη του ρωσικού εμβολίου, ακολούθησε αναταραχή και διαμάχη στην ΕΕ, ειδικότερα:
-Ο Γάλλος πρόεδρος συνομιλεί με τον Ρώσο ομόλογό του για το ενδεχόμενο προμήθειας του Sputnik, ενώ ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών αποκαλεί το εμβόλιο "εργαλείο προπαγάνδας".
- Ο Αυστριακός καγκελάριος συγκρούεται με τον Γερμανό καγκελάριο: Ο Σεμπάστιαν Κουρτς είναι έξαλλος που οι ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές καθυστερούν να εγκρίνουν το Sputnik και αμφισβητεί το πρόγραμμα εμβολιασμού της ΕΕ, το οποίο περιλαμβάνει μόνο δυτικά εμβόλια,
-Ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας, ο οποίος είχε στα χέρια του το υψηλότερο κατά κεφαλήν ποσοστό θνησιμότητας από covid στον κόσμο, αποφάσισε αφελώς να κάνει τη χώρα ευτυχισμένη με την απόκτηση 200.000 δόσεων του Sputnik, αλλά προσέκρουσε σε τόσο σφοδρές αντιδράσεις από τις φιλοδυτικές δυνάμεις που κατέληξε να χάσει τη θέση του, και το Sputnik εξακολουθεί να μην χρησιμοποιείται.
Γενικά, χάος και σύγχυση
...Αυτό που είναι ενδεικτικό στο άρθρο των NY Times: ακόμη και ο συγγραφέας του λέει ότι καταρχήν δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμία αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα του ρωσικού εμβολίου ("οι περισσότεροι ειδικοί είναι βέβαιοι ότι λειτουργεί").
Ο ίδιος παραδέχεται ότι ο μόνος λόγος της διχόνοιας, της διαμάχης και της σύγχυσης στην Ευρώπη σχετικά με το Sputnik είναι ότι απορρίπτεται κατηγορηματικά, έντονα και εκ των προτέρων για πολιτικούς λόγους από αντιρωσικές δυνάμεις, πολιτικούς και κυβερνήσεις.
Αλλά δεν φταίνε αυτοί με την ηλίθια παράλογη ρωσοφοβία τους, όχι. Η ευθύνη ανήκει στο ίδιο το εμβόλιο. Γιατί; Αν και ήταν γνωστό με βεβαιότητα ότι οι ηλίθιοι ρωσόφοβοι θα το αποκαλούσαν όργανο ρωσικής προπαγάνδας και ρωσικής επιρροής, εντούτοις εμφανίστηκε. Και παρόλα αυτά τολμά να προσφέρει στον κόσμο με βολικούς όρους. Και το ανησυχητικό είναι ότι , τίποτα δεν είναι γνωστό για το θάνατο από αυτό, σε αντίθεση με κάποια AstraZeneca.
Από την άποψη της κοινής λογικής, απλά δεν το καταλαβαίνετε: "Το φάρμακό σας είναι κακό γιατί έχουμε πολλούς ανθρώπους που σας μισούν. Έτσι, όταν μας προσφέρετε το φάρμακό σας - είμαστε διχασμένοι και εριστικοί. Αυτός ήταν λοιπόν ο στόχος σας".
Αυτή δεν είναι καν "gottentot(διπλών πρωτύπων)" λογική. Αυτή είναι η λογική κάποιου απαγορευμένου νηπιολαϊκισμού, που ισχυρίζεται ότι η παράλογη ανεγκέφαλη αντιπάθεια κάποιων Ευρωπαίων προς τη Ρωσία είναι φυσιολογική και καλή, πρέπει να τη σέβονται και να την υπολογίζουν, και αν η Ρωσία προσφέρει το εμβόλιό της, προσβάλλει έτσι τα αισθήματα των Ευρωπαίων και το ιερό δικαίωμά τους να μην αγαπούν τη Ρωσία, άρα είναι υπεύθυνη για όλη την υστερία που ρίχνουν πάνω στο θέμα αυτό.
...Αλλά το κόλπο είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να γίνει κατανοητή στο χώρο της κοινής λογικής.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο, ας πούμε. Δεν θα καταλάβουμε τη δυτική στάση απέναντί μας σε όλες τις εκφάνσεις της, αν δεν θυμηθούμε τι είναι η Ρωσία στη μαζική πολιτισμική τους συνείδηση και τι ρόλο παίζει.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε ξένη χώρα είναι σίγουρα ένας καθρέφτης. Όταν οι εκπρόσωποι οποιουδήποτε πολιτισμού κοιτάζουν οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό, βλέπουν εκεί τα δικά τους χαρακτηριστικά, τα δικά τους προβλήματα και τις δικές τους επιθυμίες, συχνά υπερβολικές.
Έτσι, ο Βολταίρος στους "Απλοϊκούς" του δεν είδε καθόλου τους πραγματικούς Ινδιάνους: είδε έναν καθαρά δυτικό "ευγενή άγριο", απαλλαγμένο από την υποκρισία που αρμόζει στην ταξική γαλλική κοινωνία. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, στο "Αηδόνι" του, δεν απεικονίζει ούτε καν κοντά την πραγματική Κίνα, αλλά μάλλον την ευρωπαϊκή αισθητική. Τέλος, ο δικός μας "Σέρλοκ Χολμς" με τον Λιβανόφ και τον Σόλομιν δεν θυμίζει καθόλου Αγγλία, αλλά το όνειρο της ύστερης Σοβιετικής διανόησης για μια πολιτισμένη χώρα με ανεξάρτητους επαγγελματίες, καθολική ευγένεια, λέσχες, σμόκιν, μπάτλερ και κυρίες με τεράστια καπέλα.
Στην περίπτωση της Ρωσίας, με τη δυτική νοοτροπία, θα πρέπει να φανταστούμε μια μεγάλη δύναμη απίστευτης πολυτέλειας και απίστευτης σκληρότητας. Αυτό είναι πολυτέλεια πέρα από κάθε φαντασία των δυτικών νοικοκυριών, και ταυτόχρονα βαρβαρότητα πέρα από κάθε οικιακή και ιστορική μικροπρέπεια των δυτικών χωρών (πράγμα που, όπως καταλαβαίνουμε, δεν είναι εύκολη υπόθεση).
Για να μη χρειαστεί να εμβαθύνουμε στην ιστορία του κράνμπερι, που υπάρχει εδώ και διακόσια χρόνια (και επηρεάζει μαγικά τη ρωσική δημιουργική διανόηση, η οποία αντιλαμβάνεται τη χώρα της μέσα από δυτικές πολιτιστικές καρικατούρες), μπορούμε απλώς να εξοικειωθούμε με ένα είδος συμπίεσης με τη μορφή κάποιας μοντέρνας τηλεοπτικής σειράς.
Υπό αυτή την έννοια, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε τη φρέσκια τηλεοπτική σειρά "Shadow and Bone", που δημιουργήθηκε στο πρωτότυπο είδος "king-punk" από τους επαγγελματίες του Netflix και βασίζεται σε ένα βιβλίο ενός Ισραηλινοαμερικανού συγγραφέα.
Όσοι έχουν ήδη διαβάσει το αριστούργημα θα θυμούνται ότι διαδραματίζεται στη φανταστική χώρα της Ράβκα, αντιγραμμένη, όπως λένε στις κριτικές, από τη Ρωσία του 19ου αιώνα. Στην πραγματικότητα είναι αντιγραμμένο από τις χολιγουντιανές-ευρωπαϊκές ταινίες "Πόλεμος και Ειρήνη" και από τις κρυφές φαντασιώσεις των αναφερόμενων νοικοκυραίων για σκληρούς και αχαλίνωτους Ρώσους, οι οποίοι, αφού πιουν βότκα, ξυλοκοπούν ο ένας τον αλλον στο όνομα του κτηνώδους ανδρισμού και φτιάχνουν τα καπέλα τους, φοράνε μια ωραία στολή και πάνε στο παλάτι, και εκεί αποφασίζουν να κατακτήσουν κάποια νέα χώρα, να συντρίψουν κάποιες απεργίες πείνας και ούτω καθεξής.
Οι Ρώσοι θεατές θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια για να μην ουρλιάξουν με τα κακώς κείμενα της "ρωσικής" κοινωνίας που προβάλλονται σε αυτή την ταινία (προσωπικά ούρλιαξα στο σημείο όπου η μαγείρισσα αρνείται να δώσει σε μια στρατιώτισσα με ασιατικά χαρακτηριστικά τη μερίδα φαγόπυρου που της αναλογεί επειδή είναι ρατσίστρια - και υπάρχουν συνεχείς φωνές για τους μιγάδες παντού). Υπάρχουν πολλές σεξουαλικές παρενοχλήσεις, πολλές προκαταλήψεις και πολύ Απόλυτη Εξουσία.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτή η Ρωσία δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Ευρώπη/Αμερική, κατά προσέγγιση, η Λευκή Δύση, που κοιτάζει στον καθρέφτη τις δικές της ανησυχίες, τα δικά της προβλήματα και τα δικά της εγκλήματα.
Και γι' αυτό, βέβαια, χρειάζεται οπωσδήποτε τη Ρωσία, όχι την πραγματική, αλλά εκείνη στην οποία όλα τα ανατριχιαστικά χαρακτηριστικά της υπερτροφούνται και οδηγούνται σε καρικατουρίστικες απολυτότητες.
Και έτσι, ακούγοντας τις κατηγορίες ότι είμαστε ένοχοι για δυτική ρωσοφοβία, έχουμε να κάνουμε με την πιο απλή ψυχολογική μεταφορά: ακόμη και οι χειρότεροι Ευρωπαίοι δεν μπορούν, φυσικά, να είναι τόσο κακοί όσο κακή είναι η Ρωσία. Οι Ευρωπαίοι μπορεί να είναι ξενοφοβικοί - αλλά στη Ρωσία η ξενοφοβία είναι βέβαιο ότι είναι τερατώδης- οι ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να έχουν αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια σκελετούς σκλαβωμένων και ληστευμένων χωρών στις ντουλάπες τους - αλλά τα θύματα της Ρωσίας πρέπει να ανέρχονται σε δισεκατομμύρια- οι Ευρωπαίοι μπορεί να έχουν προβλήματα με την κοινωνική διαστρωμάτωση - αλλά στη Ρωσία, φυσικά, οι ολιγάρχες και οι στρατιωτικοί κυκλοφορούν με χρυσά θωρακισμένα οχήματα ανάμεσα στους περαστικούς φτωχικά ντυμένους.
Τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει από τη Ρωσία - όχι επειδή ο δυτικός άνθρωπος δεν πιστεύει στη δύναμη της ρωσικής επιστήμης (ναι, πιστεύει), αλλά επειδή η "καλή Ρωσία" ακούγεται στη δυτική βασική συνείδηση σαν "μπαγιάτικη παρακμή " ή "μια χήνα ιππασίας": δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ένα έλκηθρο που το τραβούν χήνες, είναι αδύνατο κάτι τέτοιο.
Η "εθνική εξειδίκευση" της Ρωσίας στη δυτική βασική συνείδηση είναι να είναι μια αποθήκη και ένας καθρέφτης των δυτικών αμαρτιών. Φυσικά, είναι στραβό και φανταστικό - αλλά θα πρέπει να ζήσουμε με αυτό για πολύ καιρό. Και οι ρωσικές προσπάθειες (εκούσια ή ακούσια) να σπάσουν ή να ισιώσουν αυτόν τον καθρέφτη θα γίνουν αντιληπτές ως κακές από μόνες τους - κάτι που βλέπουμε στην ιστορία με το εμβόλιο.
Τα καλά νέα εδώ είναι ότι η απαξίωση αυτής της εικόνας είναι μόνο θέμα χρόνου. Όσο περισσότερες ανακαλύψεις όπως ο Sputnik-V εμφανίζονται, και όσο περισσότερο θα κοστίζει στη Δύση να επιμένει να διατηρεί τις δικές της ψευδαισθήσεις εις βάρος της πραγματικότητας (αξίζει να θυμηθούμε ότι τώρα ήδη το πληρώνει με θανάτους από τον ίδιο τον κορωναϊό) - τόσο πιο εύθραυστος και γελοίος θα είναι ο στραβός καθρέφτης και τόσο λιγότερο θα αντέχει.
https://ria.ru/20210504/khaos-1731001999.html